Recentie Audio Club Velsen oktober 2002

Soms heb je het voorrecht om naar een audioset te luisteren die zo boven alle kwaliteitsnormen verheven is dat je verwachtingen op voorhand zeer hoog gespannen zijn. Heel vaak blijkt dat, doordat je verwachtingen zo hoog liggen, het eindresultaat tegenvalt. Ga maar eens naar een feestje waar je totaal geen zin in hebt. Vaak blijkt het achteraf enorm gezellig te zijn geweest. Het omgekeerde kan ook het geval zijn: De film die volgens iemand erg goed moet zijn valt heel vaak tegen. De set die we vanavond beluisteren is zo'n set waarvan je van tevoren het idee hebt dat dit wel eens heel erg mooi kan gaan worden. Oppassen dus, want het kan tegenvallen…

Ron Ploeger is geen onbekende in de audiowereld. Door het demonstreren van zijn audioset hebben meerdere liefhebbers er inmiddels naar kunnen luisteren. Hij heeft in de loop van de jaren een audioset opgebouwd die erg veel hebzucht opwekt bij de meeste audiofielen. Ron is al sinds zijn jeugd bezig met audio, waarvan de laatste paar jaren zijn audioset in kwaliteit de vorm heeft aangenomen die het nu heeft.

Overzicht van de set

De bron wordt gevormd door de Verdier Platine draaitafel. Deze speler is gelagerd door middel van een magneet constructie waarop het 16 kg zware plateau blijft zweven. Rumble is op deze manier nagenoeg afwezig. De arm is van Wilson Benesch. Deze koolstof arm is zeer licht, en combineert zeer goed met het element wat Ron normaal gebruikt, de Colibrie van Van den Hul. Hij bezit één van de zeer zeldzame houten varianten, type XCW. Door een ongelukje was zijn eigen element kapot gegaan. De demo zou bijna in het water zijn gevallen, maar door de toeschietelijkheid van Van den Hul zelf had hij de beschikking over een andere Colibrie. Deze was voorzien van een metalen behuizing. Ron draait geen cd's, dus we moesten het met alleen platen doen, en dat bleek totaal geen straf te zijn. De voorversterkers (line en phono) zijn van Cello, het merk wat Mark Levinson heeft opgericht nadat hij bij de gelijkgenaamde firma is weggegaan. Al zijn ideeën en ervaring die hij in de loop van de jaren heeft opgedaan is in deze apparatuur gestoken. Het merk wordt inmiddels niet meer gemaakt, maar is veelgezocht bij liefhebbers. Ron heeft vele voorversterkers gehad, maar is ervan overtuigd dat een transistor voorversterker naar zijn smaak het beste voldoet. Door de grote bandbreedte en lineairiteit beter dan een buizen variant. Voor de eindversterkers gebruikt hij wel bewust een buizenversterker. Dit is een echte geweldenaar van het zeer mooie soort: de Atma Sphere Music amplifier MA-2 reference edition OTL mk II. Deze versterker levert 75 Watt pure klasse-A en een AB vermogen van 220 watt, en verstookt in rust 1000 Watt per kanaal! Ron vermeld op voorhand al dat deze eindversterkers eerst goed moeten opwarmen om lekker te presteren, iets wat verderop in het verhaal heel duidelijk wordt onderschreven. Ron heeft van zijn hobby "een beetje" zijn werk gemaakt. Hij bouwt zelf audiomeubels en puck's voor de platenspeler onder de merknaam "Callas Audio". In de audiomeubels zit veel technologie verwerkt, waardoor de ontstane trillingen zeer effectief gedempt worden. De puck's zijn werkelijk een lust voor het oog. Deze zijn zo mooi afgewerkt dat zelfs mensen uit het buitenland (voornamelijk Japan) de puck's via een foto bestellen. Zelfs als ze totaal niets aan het geluid zouden toevoegen zijn ze hun geld aan visueel genot meer dan waard! Voor meer info kun je het beste even op Ron zijn website kijken.

De luidspreker aangestuurd door de Atma-Sphere MA2.

De luidsprekers zijn geen onbekenden voor onze clubleden. Dit zijn de opgewaardeerde eigen ontworpen exemplaren van bestuurslid Roland Neervoort. Op de eerste clubavond in 2001 heeft hij ze al ten gehore gebracht. Sindsdien is er het een en ander gewijzigd aan de luidsprekers. Met name het filter van de middentoner is gewijzigd, en wordt nu eerste orde gefilterd. De kast is opgebouwd uit een sandwich constructie waardoor er nauwelijks resonanties optreden in de kast. Ik ken deze luidsprekers goed. Dit is dus een mooie gelegenheid om ze te beluisteren op een totaal andere set. Voor details van de beluisterde set verwijs ik graag naar de betreffende websites, waar de apparatuur zeer uitgebreid wordt beschreven.

Dan de demonstratie. Roland begint met het beschrijven van zijn luidsprekers, en verteld ook wat over zijn nieuwe bouwproject, n.l. zijn buizenvoorversterker. Deze heeft hij als show model meegenomen, omdat hij nog in ontwikkelingsfase is. Hierna neemt Ron het over om zijn set te beschrijven en muziek te laten horen. Hij begint met traditionele Chinese muziek. Hier valt op hoe open en natuurlijk het geluid klinkt. De baskasten laten een stevig fundament horen, wat door het gesloten principe zeer natuurlijk klinkt. Mensen die vaker een demonstratie geven weten hoe moeilijk het is om een goede demo te geven in een onbekende ruimte. Het klonk van het begin echter al erg goed, en zou alleen maar beter worden naarmate de avond vorderde.

Wat me opviel is dat er zoveel meer hoog uit de luidsprekers komt dan ik gewend ben. Soms iets tè veel naar mijn mening. De luidsprekers zijn natuurlijk op gehoor aangepast aan de apparatuur die Roland zelf gebruikt, en dat klinkt een stuk "vriendelijker" dan waar we vanavond naar luisteren. De apparatuur die nu voor de luidsprekers staat veranderen het geluidsbeeld echter zo dramatisch, dat het bijna niet te geloven is dat dit dezelfde speakers zijn. Ron heeft veel bijzondere platen. Veel exemplaren zijn niet meer of zeer moeilijk te verkrijgen op vinyl. Zo heeft hij een exemplaar van Roger Waters "Amused to Death". Tijdens het spelen van een nummer hoor je op de achtergrond spelende kinderen. Dit is echter zo gedetailleerd en natuurlijk, dat ik het idee heb naar een andere opname te luisteren. Het zelfde idee krijg ik na het draaien van Yello "One second". Tijdens het intro van het nummer "The rhythm Divine" met zang van Shirley Bassey hoor ik dingen die ik echt nog nooit eerder heb gehoord. De gitaar van Ry Cooder op het album "Paris Texas" klinkt zo los en natuurlijk dat het letterlijk niet te beschrijven is. De een na de andere plaat verdwijnt op de Verdier. Hier krijg je nooit genoeg van! Wat opviel is dat tegen het einde van de avond de muziek steeds mooier ging klinken. Was dit nu gewenning, of kwamen de versterkers langzaamaan "los". Ron heeft het eerste nummer nog een keer gedraaid om een vergelijking te kunnen maken. Ik kon het verschil met het begin van de avond niet aangeven. Anderen hoorden wel duidelijk verschil. Ik vind het altijd moeilijk om aan te geven wat er anders is als twee uur geleden, je groeit langzaam in het geluid. Ik denk dat het grootste deel van de geluidskwaliteit voor rekening komt van de platenspeler. De Verdier geeft zo'n enorme rust in het geluidsbeeld. Samen met de Colibri is dit een onverslaanbare combinatie. Dit element geeft de muziek zo eerlijk weer dat er tegen het eind van de avond een bepaalde magie in de lucht hing. Hier krijg je maar geen genoeg van, en we moeten ook Ron bijna dwingen (evenals vele luisteraars) om een einde aan de demo te maken. Dit is een van de weinige demonstraties waar ik na vier uur luisteren (meestal het einde van de demo) nog steeds niet voldoende van heb gehoord.

Na de demo was het me volledig duidelijk: Ondanks de zeer hoge verwachtingen die ik van deze set had wist hij mijn verwachting vele malen te overtreffen. Niet vanwege het geluidsbeeld, of de complete frequentiekarakteristiek of zo, maar omdat er muziek gemaakt wordt die pure emotie opwekt. Dit is zo mooi, dat het bij velen een bepaalde hebzucht opwekt. Vanwege deze hebzucht is het misschien jammer dat ik deze demo heb mogen meemaken…

Nawoord van Ron:

Natuurlijk is ook deze demo een tijdrovende onderneming geweest. Ik had gelukkig hulp van Eric en Roland, en vanaf 's middags 12:00 tot zo'n 02:00 's nachts waren we in touw. Het is inderdaad zo dat een demo onder onbekenden, en vaak minder ideale omstandigheden de mooiste apparatuur soms geen recht doet, en het is dan jammer dat een minder geslaagde demo hierdoor soms een leven lange 'veroordeling' krijgt m.b.t. bepaalde merken apparatuur. Vooral draaitafel combinaties van indrukwekkend geprijsde componenten kunnen dan soms teleurstellen. De ruimte van de ACV krijgt een dikke voldoende! Ik had nergens het idee dat de akoestiek een probleem gaf, en dat helpt. Natuurlijk is het dan heel spannend om een aantal onbekenden 'aan elkaar te knopen'. Zelfbouw speakers ben ik nooit echt van onder de indruk gekomen, maar de speakers van Roland zijn een prachtige uitzondering, complimenten Roland! Roland had het zweet op z'n voorhoofd tijdens de demo ( heb ik gezien ja) en popelt nu om ook een paartje Atma-Sphere kit M-60 OTL's te gaan bouwen.....

Wat mij opviel is dat tijdens de demo er niemand over techniek praatte. zilver / koper, gefilterd / ongefilterd, platenmat, stroom, frequenties, waar gaat het dan over op een clubavond. Noem het maar op. Dat was mooi om te ervaren, want als een set niet werkelijk boeit, en een zaaltje niet 'grijpt', dan gaat iedereen gewoonlijk snel over techniek discussiëren. Dat was inderdaad het stukje magie Ed... De muziek stond centraal, en het was leuk om iemand in de zaal te hebben die met passie kon vertellen over zijn live ervaring met Miles Davis en Chet Baker!
- ik draaide Sketches of Spain en We want Miles van Miles Davis.-

Al met al zeer geslaagd, ik heb kunnen ervaren dat een grotere ruimte zoals de ACV ruimte, mijn set enorm goed doet op sommige gebieden. De demo heeft gemaakt dat twee mensen hebben besloten om ook een Colibri aan te schaffen. En da's geen bevlieging! Ik ben er trots op dat zoiets het resultaat mag zijn van deze demo, en wens Eric en Sander dan ook veel Analoog genoegen met hun aanwinst.

Website Ron Ploeger: